Rezerwat przyrody Góra św. Wawrzyńca

Rezerwat przyrody Góra Świętego Wawrzyńca jest, jak wspomniano wyżej, rezerwatem stepowym o powierzchni 0,75 ha, położonym w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie chełmińskim w gminie Chełmno. Pod względem fizyczno-geograficznym rezerwat znajduje się w mezoregionie Pojezierze Chełmińskie i położony jest na zachód od drogi wojewódzkiej Unisław-Chełmno, w pobliżu miejscowości Kałdus. Obejmuje wał obronny dawnego grodziska na krawędzi doliny Wisły. Aby dopełnić jego lokalizacji należy wspomnieć iż rezerwat ten położony jest w obrębie Zespołu Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego.
W rezerwacie ścisłą ochroną objęto wał ziemny dawnego grodziska prasłowiańskiego oraz fragment zbocza doliny Wisły. Gród wzmiankowany w 1065 i 1222 r. jest jedną z najstarszych osad słowiańskich na Ziemi Chełmińskiej. W 1217 r. został spalony przez pogańskich Prusów. W 1232 r. Krzyżacy założyli własny gród warowny ok. 2 km na północ w rejonie dzisiejszej wsi Starogród, zaś dawna osada słowiańska została opuszczona. W 1249 r. w Starogrodzie istniał już murowany zamek, a od 1233 r. miasto (Chełmno), które po kilku latach przeniesiono na obecne miejsce. Murowaną warownię rozebrano w latach 90. XVIII wieku.
Głównym zbiorowiskiem roślinnym, dla którego utworzono rezerwat, jest rzadko spotykany zespół pięciornika piaskowego i ostnicy włosowatej. Stanowisko muraw kserotermicznych ma tutaj charakter wtórny i powstało wskutek migracji roślinności wzdłuż zboczy doliny Wisły, niegdyś w znacznym stopniu odlesionych, porośniętych roślinnością stepową.
Obrzeża rezerwatu zajmuje roślinność drzewiasta i krzewiasta, która stopniowo opanowuje tereny zajmowane przez murawy. Są to zarośla tarniny i grochodrzewu, a także klon polny, jawor, buk zwyczajny, wiązy, brzoza, lipa i inne.
Z rzadkich gatunków, w runie rośnie m. in. chroniony pierwiosnek lekarski, jastrzębiec żmijowcowaty, ślazówka turyngska oraz wiele innych roślin łąkowych.