Muzeum Archeologiczne w Biskupinie

Muzeum Archeologiczne w Biskupinie od 17 lat organizuje w drugiej połowie września międzynarodowy Festiwal Archeologiczny, podczas którego każdy może poznać dawne dzieje i kulturę plemion zamieszkujących niegdyś Europę Wschodnią i Środkową. W rezerwacie biskupińskim organizowane są pokazy archeologii doświadczalnej. Archeolodzy z Muzeum oraz zaproszeni goście prezentują rzemiosła i rękodzieła pradawne oraz średniowieczne, m.in. tkactwo, farbiarstwo, warsztaty garncarskie, wykonywanie ozdób z drutu miedzianego, obróbkę krzemienia. Można zobaczyć życie w obozie mezolitycznych łowców, wybrane aspekty z życia wioski wczesnośredniowiecznej, obróbkę kości i poroża oraz bicie monet.
Zgłębiając historię badań archeologicznych wokół grodu biskupińskiego, musimy cofnąć się do lat 30-stych XX wieku. Wówczas to bowiem poziom wody w jeziorze Biskupińskim obniżył się na tyle, że ponad lustro wody zaczęły wystawać drewniane elementy grodu. Miejscowy nauczyciel, poinformował o tym fakcie prof. Józefa Kostrzewskiego z Poznania, który w 1934 roku rozpoczął badania archeologiczne w tym miejscu. Badania były prowadzone aż do wybuchu II wojny światowej. Natomiast w latach 1939-42 również niemieccy archeolodzy zgłębiali tajemnicę tego miejsca. Po wojnie polscy archeolodzy wznowili badania i kontynuowali je do roku 1974.
Osada w Biskupinie wiąże się z kręgiem kulturowym kultury łużyckiej, trwającym od środkowej epoki brązu, czyli od ok. XIV w. p.n.e., po wczesną epokę żelaza, czyli do ok. V w. p.n.e. Sam gród powstał w VIII w. p.n.e. i istniał około 150 lat. Na terenie osady znajdowało się ok. 106 domostw, o wymiarach przeciętnie ok. 8 × 10 m, usytuowanych rzędowo wzdłuż wyłożonych drewnem 11 ulic, o szerokości ok. 2,5 m każda. Ocenia się, że w osadzie mieszkać mogło od 800 do 1000 osób.
Gród w Biskupinie jest jedynym w Polsce stanowiskiem archeologicznym, dla którego opracowano program długoterminowej konserwacji polegającym na utrzymywaniu wysokiego poziomu wody w jeziorze otaczającym osadę.